"Een aanraking vanuit het hart is een heelmakend geschenk. Ik wil mensen graag leren dat te geven en te ontvangen."
Met al haar activiteiten hoopt ze de liefdevolle aanraking onder mensen te bevorderen. Zij werkt vanuit de overtuiging dat ieder mens, niet alleen als kind maar ook als volwassene, een liefdevolle en bevestigende aanraking broodnodig heeft. Het zien van de zuivere eenvoud van liefde en respect die in en tussen mensen ontstaat bij een aandachtige afgestemde aanraking, is een grote drijfveer in al haar werk.
Zij is getrouwd, moeder van Arne en Minne, oma van Abel.
De spiralen op de boekomslag zijn de prachtige spiralen van New Grange in Ierland. Margrit zegt hierover hetvolgende:
"Deze spiralen blijven me fascineren en raken. Het is alsof ik een weergave van liefdevolle aanraking zie uitgehakt in steen: voortdurend met de aandacht naar binnen gaan, en weer naar buiten; vloeiende bewegingen, met ook hoekige details; stromende lijnen, verbindingen, herhaling en verdieping. Ik raak er niet op uitgekeken."
De spiraal staat ook symbool voor ‘de weg naar binnen’. In onze drukke wereld is er veel wat onze aandacht afleidt en naar buiten trekt. Tussen haast en tijdverdrijf is het moeilijk om aandacht vrij te maken voor wat wezenlijk is. Met je aandacht naar binnen gaan, voelen hoe het met je is diep van binnen, is een luxe die we ons nog moeilijk gunnen. De spiralen moedigen je daartoe aan, nodigen je uit.
"In de jaren tachtig, ik was toen begin 30, ben ik drie keer in Newgrange geweest, een prachtig 5.000 jaar oud heiligdom in Ierland. Via een lage schacht met een lengte van 19 meter ga je diep gebukt naar de binnenste heilige ruimte. Boven de ingang van die schacht is een opening, het zogenaamde bovenlicht. Bovenlicht en schacht zijn zo geconstrueerd dat in het midden van de winter, in de donkere tijd van de kortste dagen, bij zonsopgang het zonlicht door het bovenlicht via die lange schacht precies in deze binnenruimte komt en deze gedurende ruim een kwartier prachtig verlicht."
"Daar binnen zijn, in dat heiligdom, heeft me diep geraakt, en de essentie daarvan draag ik sindsdien bij me: dat er in de diepste duisternis licht kan komen, als je het uitnodigt.
Het is bijna niet te bevatten dat mensen zo lang geleden daar zo’n prachtige ruimte voor konden maken. In de muren van deze ruimte en in vele stenen rondom de heuvel zijn overal spiralen uitgehakt. Groot en klein, in velerlei vormen en verbindingen, overal spiralen. Oeroude symbolen voor de zon, voor de groeikracht, voor de cyclus van het leven, geboorte en dood, sterven en herbeginnen, voor de sterren. Er zijn allerlei vermoedens over de betekenis van deze spiralen, maar er schijnt geen zekerheid over te bestaan. Voor mij zijn deze spiralen symbool voor het verlichten van je binnenste duisternissen. Het licht van je aandacht laten schijnen op wat duister is, waar je in het duister tast. Wat in het licht mag komen, kun je leren kennen en accepteren en omarmen. Waardoor je meer heel wordt."
Het mooie van een spiraal is dat hij van buiten naar binnen én van binnen naar buiten gaat.
De draaiing van buiten naar binnen staat voor de introspectieve kant: het je naar binnen keren naar je eigen kern.
Door tijd te nemen voor jezelf en je aandacht naar binnen te keren word je je bewust van dat wat tot dan toe onbekend was. Zo krijg je zicht op je eigen innerlijke wijsheid. Het is een zoeken naar de kern, naar wat wezenlijk belangrijk is.
De draaiing van binnen naar buiten staat voor de mogelijkheid datgene wat je bewust geworden bent ook werkelijk aan de oppervlakte te laten komen en deel van jezelf te laten worden.
Om dat vervolgens naar buiten te kunnen brengen:te laten doorspreken in de keuzes die je maakt en in je wijze van aanwezig zijn en in het leven staan. Beide bewegingen zijn belangrijk in het proces van persoonlijke ontwikkeling en groei.